Numer telefonu

12 266 36 48

Email

sp.montessori@ziarnkomaku.pl

Czekamy na Ciebie

pn.-czw.: 8:00-15:00, pt.: 9:00-15:00

Edukacja Domowa

Jak każda społeczność pragniemy świętować ważne dla nas wydarzenia i daty. Jedną z nich jest obchodzony 21 i 22 stycznia dzień babci i dziadka. Spotkanie w takim gronie odbyło się po raz pierwszy w naszej szkole. Było to wydarzenie, do którego przygotowywaliśmy się od ponad miesiąca. W tym dniu nie zabrakło galowego stroju, bukietu życzeń i róż, a co najważniejsze mury naszej szkoły wypełniły kochające serca dziadków. To co najbardziej przykuwało uwagę, to oczy dziadków wpatrzone w wesoło biegających wnuków, pokazujących zakamarki szkoły, sale, korytarze i miejsca w których na co dzień dzieci się spotykają i pracują. Cudownie było słyszeć słowa dziadków kierowane do wnucząt ” gdzie jesteś mój cały świecie?, „nasz skarbie, co dla nas przygotowałeś?”. Więź która łączy dziadków i wnuki jest na prawdę wyjątkowa i niepowtarzalna.

Zanim rozpoczęła się oficjalna część świętowania, nasi ukochani mieli możliwość wzięcia udziału w wykładzie który poprowadziła dla nas Pani Edyta Pawluś (pedagog rodzinny, trener programu „Szkoła dla Rodziców i Wychowawców”). Celem spotkania było przybliżenie rodzicom i dziadkom elementów komunikacji, która pomaga w budowaniu relacji z dzieckiem. Spotkanie zostało zainspirowane książkami Adele Faber i Elaine Mazlish z cyklu „Jak mówić, żeby dzieci nas słuchały: jak słuchać, żeby dzieci do nas mówiły”.

Podczas wykładu zostały przedstawione propozycje, co można zrobić, gdy w komunikacji z dzieckiem stoimy w miejscu, lub gdy wpadamy w schemat powtarzania kilka razy bezskutecznie tego samego komunikatu.

„Szaleństwem jest robić tę samą rzecz wiele razy w taki sam sposób i oczekiwać innych rezultatów”.

Albert Einstein

Czas spotkania z Panią Edytą był również przestrzenią do zatrzymania się nad pytaniem, co możemy zrobić w naszej komunikacji inaczej? Zwróceniem uwagi na to, by najpierw wysłuchać dziecko i postarać się zrozumieć, jakie ono wysyła nam komunikaty poprzez słowa, gesty, mowę ciała, ponieważ to pomoże nam zrozumieć, co dziecko chce nam przekazać na swój dziecięcy sposób. Dzięki temu jest nam łatwiej wspólnie zrozumieć się nawzajem, szanować i akceptować dziecko z jego być może innym niż nasze postrzeganiem rzeczywistości.

Podczas spotkania rozmawialiśmy o tym, że emocje są nieodłącznym elementem życia codziennego i zrozumienie ich jest potrzebne dla rozwoju zarówno dzieci, jak i dorosłych. Czas wykładu by czasem pogłębiania refleksji na temat własnej komunikacji z dzieckiem czy wnukiem, czasem pytań i odpowiedzi.

„Dzieci są naszym darem dla przyszłości. To, czego doświadczą dzisiaj w swoich rodzinach, da im siłę do przekazania światu wyniesionych z domu metod, które afirmują godność i człowieczeństwo wszystkich.”

(Adele Faber i Elaine Mazlish)

W czasie wykładu uczniowie mieli swoją próbę generalną, a następnie o godzinie 11.30 rozpoczęło się przedstawienie, które reżyserował i prowadził niezastąpiony Pan Marek Pasieczny. W trakcie przedstawienia były śpiewane wspólnie kolędy, a starsi uczniowie prezentowali się również w solowych deklamacjach wierszy. Na koniec uczniowie zaśpiewali dla swoich dziadków „100 lat” i wręczyli własnoręcznie wykonane laurki z życzeniami. Było dużo uścisków, radości, a nawet łzy wzruszenia.

Przedstawienie choć nie było długie, to skradło serca widzów. Nie sposób bowiem było przejść obojętnie wobec tak zaangażowanych i rozpromienionych dzieci. Ta radość utrzymywała się jeszcze przez wiele godzin, w płomiennych rozmowach, czułych gestach i radosnej zabawie.

Na sam koniec czekała dla naszych dziadków słodko pachnąca niespodzianka. Były kwiaty i ciasta, a wszystko przygotowane przez rodziców i uczniów, którzy od samego rana krzątali się i ubierali sale na to ważne wydarzenie. Był to naprawdę piękny dzień pełen emocji dla każdej ze stron.

Wszystkim babciom i dziadkom z okazji tego cudownego święta pragniemy życzyć wielu radości, zdrowia, optymizmu, sił i Błogosławieństwa Bożego na każdy dzień! Jesteście niezastąpieni i bardzo potrzebni naszym dzieciom 🙂

Z miłością,

Weronika Stypuła