Właśnie kończymy drugi miesiąc nauki, intensywnej pracy własnej i spotkań w naszej społeczności ED. Można powiedzieć, że ten czas nie wiadomo kiedy minął, a jednak patrząc po miejscach w których byliśmy i doświadczeniu jakie zdobyliśmy, to mamy na swoim szkolnym koncie niezły dorobek.
Pierwszym naszym wspólnym wyjściem było spotkanie w absolutnych ciemnościach w muzeum WOMAI z niewidomym przewodnikiem, który wprowadził nas w doświadczenie osób niewidomych. To spotkanie wiele zmieniło w postrzeganiu tej niepełnosprawności. Uwrażliwiło nas na potrzeby osób słabo widzących lub niewidzących. Kolejne warsztaty były łatwiejsze dla naszych emocji, choć bardziej wymagające dla funkcji poznawczych. W tym czasie odwiedziliśmy dwa razy Muzeum Geologiczne Instytutu Nauk Geologicznych PAN w Krakowie, Instytut Cervantesa, Muzeum Archeologiczne, Zamek na Wawelu, Muzeum – Nadwiślański Park Etnograficzny w Wygiełzowie. Nie zabrakło również spotkań w szkole, czy zajęć online z j. angielskiego, Katechezy Dobrego Pasterza i ” Historii w Drodze”.
W tym miesiącu odbyło się pasowanie naszych najmłodszych uczniów z klas 1-3. Była to wyjątkowa uroczystość prowadzona przez panią Elżbietę Cyrulewską oraz panią Aleksandrę Florian. Panie przygotowały opowieść o drzewie, która zaczynała się od słów: „Na polanie, wśród traw rosło drzewo. Miało mocne korzenie, gruby pień i rozłożyste konary. Wokół niego rosły inne drzewa, które myślały, że drzewo, które ma tak mocne korzenie, tak gruby pień i tak rozłożyste konary musi być szczęśliwe. Jednak tak nie było – drzewo nie było szczęśliwe. Czuło się tak, jakby czegoś mu brakowało”. Dzieci słuchając wspólnie opowieści i wykonując pewne aktywności doszły do momentu podsumowania, gdzie przygotowane przez nich liście zostały połączone z drzewem, a z ust pań prowadzących padły słowa „Gdyby na drzewie brakowało choć jednego listka to szumiało by już inaczej. Gdyby w naszej szkole brakowałoby choć jednego z was, czulibyśmy, że czegoś nam brakuje: może uśmiechu, może wesołego głosu, może miłych słów, może pocieszenia i przytulenia w trudnej chwili? Na pewno „Świat byłby ubogi, gdybyśmy się nie spotkali”! To był bardzo wzruszający moment nie tylko dla uczniów, ale i wszystkich dorosłych. Zdaliśmy sobie sprawę jak ważni dla siebie jesteśmy.
„Dopóki jest ciasto, jest nadzieja” – autor nie do końca znany, choć przez naszych uczniów często cytowany. I tym razem nie mogło braknąć nadziei na naszym spotkaniu.
Warto również wspomnieć, że w tym dniu uczniowie klas 4-8 podchodzili do pierwszych egzaminów. Odbyły się warsztaty „Jak uczyć się mniej, a wiedzieć więcej, czyli sposoby na naukę” z p. Elżbietą Kotuła, która jest pedagogiem szkolny, oraz o tematyce: „Kropka nad „z” i „o” kreskowanie – czyli o sposobach na regułek pamiętanie”, poprowadzone przez p. Antoniego Dźwig- nauczyciel języka polskiego. Trzeba przyznać, że sobota była intensywnym czasem nauki, zabawy i wspólnego świętowania.
Raz w miesiącu nasi uczniowie spotykają się na zajęciach online „Historia w Drodze”, prowadzone przez p. Pawła Marchlewskiego. Zajęcia budzą ogromne zainteresowanie. Uczestniczą w nich chętnie zarówno uczniowie jak i ich rodzice. Nawet zadanie domowe, nie zniechęca uczestników, a bardziej motywuje, do poszukiwania śladów historii w miejscu gdzie żyjemy. Tematy wokół których się poruszamy to : 1. Wprowadzenie, ogólnie o II Wojnie Światowej w Polsce (co oznacza termin okupacja; ważne daty 1 IX 1939, 17 IX 1939 – 8 V 1945); 2. Powstanie Warszawskie i dzieci; 3. Polskie Siły Zbrojne na Zachodzie (cykl) * Miś Wojtek – Armia Andersa; * Cyrk Skalskiego – lotnictwo; * Pancerniacy – 1. Dywizja Pancerna;* Spadochroniarze nad Arnhem; 4. Polscy herosi: * Kamienie na Szaniec; * Witold Pilecki i wielu innych. Poniżej prezentujemy niektóre nadesłane zdjęcia uczniów.
W tym miesiącu świętowaliśmy również Dzień Nauczyciela, dla nas rodzin będących na Edukacji Domowej, to także święto rodziców, którzy uczą swoje dzieci. Obserwując nasze rodziny widzimy jak z wieloma wyzwaniami się zmagają i jak na różne sposoby prowadzą swoje dzieci, by wychować ich na mądrych, dobrych i kochających ludzi, żyjących pasją.
Każda nasza rodzina, to zupełnie inna historia życia, wyboru edukacji domowej jako sposobu na życie pełnią.
Z pozdrowieniami w ten jesienny czas,
Weronika Stypuła