W 10 roku funkcjonowania Katolickiej Szkoły Montessori dojrzeliśmy, aby wybrać patrona dla
naszej społeczności szkolnej. Nie jest to postać przypadkowa. Wręcz przeciwnie. Nasza działalność
wśród o. zmartwychwstańców pozwoliła nam poznać zgromadzenie księży, którzy w czasach Wielkiej
Emigracji podejmowali trud odnowy polskiego społeczeństwa na obczyźnie w wymiarze religijnym,
kulturowym czy społecznym. Dla nas ich działalność była szczególnie ważna w wymiarze pracy z
młodzieżą, troska o nią w aspekcie wychowawczym i opiekuńczym.
Pierwsi zmartwychwstańcy nie stworzyli nowej koncepcji pedagogicznej, czy spójnej teorii
wychowania, ale sformułowali pewne założenia wychowawcze, które można odnaleźć w poglądach
późniejszych wielkich pedagogów działających na całym świecie, również w założeniach metody
edukacyjnej Marii Montessori. Dla nas szczególnie cenną postacią jest o. Paweł Smolikowski, którego
wybraliśmy na patrona naszej szkoły. Ojciec Paweł prowadząc internat dla młodzieży dbał o
poszanowanie indywidualności swoich podopiecznych, podążał za niepowtarzalnością każdego młodego
człowieka. Według o. Pawła wychowanie to proces, w którym wychowanek nie jest pozbawiony
wolności i możliwości samostanowienia o sobie. Wręcz odwrotnie – jest to współdziałanie ucznia i
nauczyciela. Jest to podmiotowa, odpowiedzialna współpraca dorosłych i młodych, którzy ramię w ramię
zmierzają w tym samym kierunku – do rozwoju. Ks. P. Smolikowski twierdzi, „wychować to nie
przyuczać, przyzwyczaić do dobrego; nie chodzi bowiem tu o zwierzę, ale o człowieka, którego bez niego
samego wychować nie można, bo w nim wszystko stanowi jego wolna wola. Wychować to wydoskonalić
w człowieku jego wolę, to wyrobić charakter. A jak ukształcić wolę, jeśli ona nie ma możności własnego
wyboru, bo ciągle krępowana? Jeśli uczeń o sobie myśleć nie potrzebuje, bo za niego inni myślą?
Zostawiajmy więc uczniom, o ile można, jak największą wolność i wciągajmy ich do wspólnej pracy nad
nimi samymi, a starajmy się przy tym ośmielać ich do szczerości, dając im zupełną swobodę”[1]
W pismach o. Pawła na temat wychowania wiele jest myśli bliskich naszej społeczności szkolnej
zarówno ze względu na metodę, którą wybraliśmy do pracy z dziećmi i młodzieżą, ale również na
budowanie relacji między młodymi i dorosłymi ludźmi. Chcemy, aby o. Paweł był dla nas wzorem
wychowawcy, który przemawia do współczesnych pokoleń uczniów i nauczycieli, wskazując nam drogę
rozwoju opartą na poszanowaniu osoby i kształtowaną przez ewangelię.
[1] P. Smolikowski, O wychowaniu. Zbiór tekstów pedagogicznych, Kraków 2010, s. 116
Aktualności
